Net geen “Roet” in het eten bij de voorjaarsvoorstelling van Mimicri
De dag voor de première van 25 april in Theater Warenar kwam het bericht dat een van de acteurs vanwege droevige familieomstandigheden niet zou kunnen optreden. Uiteraard is er het medeleven met de betreffende acteur en zijn familie en aan de andere kant: “Wat nu?”
Een kennis van de regisseur was bereid om in te springen …..
Moeder Elisabeth wordt 85 jaar en dat wordt gevierd in een huisje in een bungalowpark. Wil Borsboom zette een prachtige oude, demente vrouw neer waar ze nauwelijks tekst voor nodig had, maar haar lichaamstaal sprak boekdelen terwijl ze in een rolstoel van 'hot naar her' werd gerost.
Haar oudste dochter Rita, een rol van Cora Maasland, heeft, zoals altijd, alles tot in de puntjes geregeld. Cora is er uitstekend in geslaagd een bedilzieke, enigszins verzuurde vrouw neer te zetten die alle werkzaamheden naar zich toetrekt en zich dan vervolgens beklaagt over het feit dat alles weer op haar neer komt. “Echtelijke deurmat” Harm, prachtig uitgebeeld door Hans van Amsterdam, kan daar over meepraten. Protesten van zijn kant werden veelal in de kiem gesmoord. De komst van zus Sophie brengt leven in de brouwerij in de vorm van haar 5 jarig zoontje met een ernstige vorm van ADHD terwijl Sophie lijdt onder smetvrees. Carola Schwencke speelde de rol ontroerend. Haar schreeuwen om aandacht en het niet begrepen worden door haar familie maakte dat zij zelfs een zelfmoordpoging ensceneerde die helaas fataal uitpakte. De onverwachte aanwezigheid van haar man Louis, een rol van Wynck Tonkens, maakte het er allemaal niet gemakkelijker op. Wynck speelde de computer nerd: verbaal en vooral sociaal onhandig. De aarzelende manier van spelen ondersteunde zijn karakter goed, zeker in de bedscène met zijn schoonzus Ellie.
Cily Banus tekende voor de rol van schoonzus Ellie, of Ellén zoals zij zichzelf noemt. De rol was haar op het lijf geschreven. Vilein, uitstekend gebruik makend van de zwakheden van anderen, de vinger leggend op de wonde plekken (of misschien beter: de hele hand), Cily voelde zich als een vis in het water. Dat het tussen Ellie en Piet ook niet allemaal koek en ei was werd echter al snel duidelijk en in de verleidingsscène van Louis kwam dat expliciet naar boven. De knallende ruzies tussen Rita en Ellie getuigden van een grote tekstkennis en een geweldig inlevingsvermogen van beide vrouwen.
Tenslotte was daar dan nog Piet. De uitgebluste directeur die zich kinderlijk kon vermaken met een schepje en een verentooi. Hans Peter Ligthart, de vervanger van Hans van Netburg, heeft een pracht van een Piet neergezet. Zo geloofwaardig en zo overtuigend dat het tekstboekje (dat hij natuurlijk in de hand had) absoluut niet opviel. Het samenspel met de andere acteurs verliep moeiteloos. H.P.: chapeau !!!
Decor en vormgeving zagen er tot in de details verzorgd uit. De belichting was zoals gewoonlijk goed uitgekiend en werkte ondersteunend zonder te domineren.
Al met al een ongecompliceerde, leuke voorstelling van Mimicri die door het publiek zeer gewaardeerd werd met een royale lach en een daverend applaus aan het einde.