Mimicri speelde “Crisis voor beginners” in Warenar
Een blijspel rond de thema’s miscommunicatie, stigmatiserende vooroordelen en het voorbijzien aan de balk in eigen oog.
Een relaas met betrekking tot uit de hand gelopen buurtpreventie; actueel, en ingaand op angst voor het onbekende c.q. aantasting van status en bezit, waarin de toneelschrijver zich dusdanig uitput in weergeven van bijkomstige verhaallijnen en dubieuze karaktertrekjes van de personages, dat dit broddelbreiwerk vol losse draadjes eindigt in een flinterdunne, humorloze zeurkous.
In een statisch woonkamerdecor maakten we kennis met nieuw spelersgezicht Judith van Winden, die de ‘’gediagnostiseerde’’ en vrolijk afwijkende dochter des huizes reeds Mimicri-waardig wist te vertolken. Birgit Bruinsma, als kleurrijke, prachtig uitgedoste clown met een grappige bellenblaasact, riep bij mij een vooringenomen(!) trauma op met betrekking tot clowns op, een trauma dat ik deelde met dame des huizes: Marijke van Amsterdam. Als zo dikwijls gaf zij moeiteloos en bewonderenswaardig in woord en mimiek, gestalte aan de teleurgestelde echtgenote, die haar heil zoekt in drank. (waarom toch altijd zo veel alcohol als smeermiddel op het toneel?)
Carola Schwencke en Caroline van der Zalm vormden, professioneel op elkaar inspelend als identiek duo, letterlijk en figuurlijk hun zwartwit perspectief als neighbourhoodwatchers. Eveneens nieuw als actrice en respectabel tekstvast in haar moeilijke tongbrekers, zagen we Arianne Logher in een androgyne rol, die ze gelukkig zonder overdrijving vertolkte. En over taal gesproken, heerlijk om Hans van Netburg als polyglotte circusdirecteur met blote benen onder zijn hoge hoed te bewonderen!
Maar eerlijk gezegd vond ik het teleurstellend dat Cily Banus en Hans van Amsterdam, beiden voor mij te boek staand als coryfee, dit keer minder uit de verf kwamen qua rol. Zeker niet aan hen te wijten, maar nogmaals, aan een mager script. Gelukkig hoorde ik veel positief geluid uit de zaal, voor mij echter een krasje op het Mimicri-blazoen.
