MIMICRI TAST DE GRENZEN AF.
Mimicri viert haar 40-jarig jubileum. Dat doet ze met een sprookje voor volwassenen. De “dochter van de boevenkoning” is een brutaal en knettergek sprookje waarin het kwaad en hebzucht regeren.
Het kwaad wordt vertegenwoordigd door de boevenkoning en zijn valse vrouw. Hun grove taalgebruik en de weinig aan de verbeelding overlatende bedscènes maken duidelijk dat we hier niet te maken hebben met de bloem der natie. Het echtpaar wordt vertolkt door Hans en Marijke van Amsterdam. Zij doen dat zoals we van ze gewend zijn: professioneel.
Broeders in het kwaad zijn een criminele en corrupte politie inspecteur en een zeer dubieuze rechter. Hans van Netburg en Wyncko Tonckens brengen deze karakters geloofwaardig tot leven.
Zoals het een goed sprookje betaamt is er ook het goede. De dochter van de boevenkoning, Doekje, een schuchter en lief meisje, ontdekt steeds meer van de duistere kant van haar ouders. Zij vraagt de rechter of zij van haar ouders kan scheiden. Deze sinistere figuur, die snode plannen heeft met het meisje, werkt daar graag aan mee.
Verrassend is dat naast het vulgaire taalgebruik van haar ouders Doekje zich bedient van woorden en zinnen die door Joost van den Vondel of Gerbrand Bredero opgeschreven zouden kunnen zijn. Carola Schwenkcke slaagt er uitstekend in om ons te doen geloven dat er een meisje van bijna twaalf op het podium staat.
Natuurlijk mag de grootmoeder niet ontbreken. Wil Borsboom laat wederom zien dat “klein spel” heel boeiend kan zijn. En Ellen Blom, gekleed als gangster en voorzien van machinepistool stond duidelijk haar mannetje.
Regisseur Pierre van Oosten, die volgens de cast zeer inspirerend was, gebruikte het toneel maar ook de zaal om de voorstelling gestalte te geven.
Een bijzondere rol was weggelegd voor de vertellers. Verteller 1 , Cily Banus, maakte er een soort one woman show van. Dat viel duidelijk in de smaak bij de toeschouwers. Samen met de andere twee vertellers, zeer amusant vertolkt door Elza de Tollenaere en Caroline van der Zalm, vormde dit trio de rode draad in de voorstelling.
Liep het goed af? Ja en nee.
Weliswaar werden de boevenkoning en zijn vrouw onthoofd en de inspecteur opgesloten in het cachot, maar de kroning van de rechter maakte duidelijk dat een duistere achtergrond geen belemmering is om aan de macht te komen. Sprookjes lijken soms verdacht veel op de echte wereld.
Na afloop werd onder het genot van een door Mimicri aangeboden drankje nog lang nagepraat, Een drankje ter ere van het jubileum of misschien ook een beetje om de toeschouwers, die wat onthutst waren na het taalgebruik en heftige bedscènes, wat tot rust te laten komen.
Wie het weet mag het zeggen.
Henk IJsselsteijn.