3t Laatste najaarsstuk
MIMICRI waagt
zich aan Soap.
mimicri speelde
op 4, 5 en 6 november
Toneelvereniging Mimicri speelde het afgelopen
weekend het
stuk Chemie van Arie de Rooy. De Rooy schrijft al jaren dialogen voor
series op
de televisie. Chemie heeft alle kenmerken van een soap. Korte scènes en
veel
personen die de revue passeren. Een dergelijk product brengt met zich
mee dat
er veel tijd nodig is om personages enige diepgang te geven
Soapseries duren
daarom meestal eindeloos. Die tijd is er
tijdens en voorstelling van twee uur niet. Dat betekent dat acteurs en
actrices
weinig tijd hebben om de personages die ze uitbeelden enige body te
geven. Om
de aandacht van het publiek vast te houden dienen dus andere bronnen te
worden aangeboord.
Snelle wisselingen van scène, dubieuze dialogen en zich herhalende
grappen
maken onderdeel uit van het repertoire.
Gelet op de reacties van het
publiek is Mimicri geslaagd. Al vrij snel
werd het
stopwoordje ‘dus’ van klusjesman Krijn, een sublieme creatie van Hans
van
Netburg, door een deel van het publiek mee gefluisterd. Ook ‘de recht
voor zijn
raap’ opmerkingen van Til gespeeld door Elza de Tollenaere, werden vaak
begroet met
een gulle lach. Het was voor mij de eerste keer dat ik Elza de
Tollenaere en
Robert Boonk, als Anton de nieuwe beheerder, op de planken zag. Qua
fysiek en
mimiek deden ze het erg leuk. Jammer was dat ze regelmatig, vooral
achter in de
zaal, niet goed waren te verstaan.
Ook de andere rollen waren goed
bezet. Cily Banus zette een
gedreven maar ook wat hysterische milieuactiviste neer. Er werd veel
gelachen
maar ook kon je af en toe een speld horen vallen. Vooral tijdens de
confrontatie van Lotte met haar biologische moeder. De manier waarop
Carola
Schwencke in een paar minuten tijd gevoelens van ongeloof, woede,
verdriet,
blijdschap en liefde wist te vertolken was knap.
De idee alle actrices en acteurs
op het toneel te houden,
weliswaar op hun eigen stoel, was een leuke vondst. De slotscène voor
de pauze
en de beginscène na de pauze gaf een mooi plaatje.
Ik vind het altijd weer leuk om
een voorstelling van onze
Wassenaarse Theatergroep te zien in ons dorpstheater. Zowel in de zaal
en de
foyer als op het toneel kom je kennissen vrienden en bekenden tegen.
Dat heeft
zijn charme. Zo zag ik deze keer mijn keurige overbuurvrouw plotseling
als
mannenverslindster op de bühne. Dacht ik toch dat ik een nette buurt
woonde!
Dat Mimicri goed aan de weg
timmert moge blijken uit het
feit dat Wil Borsboom, erelid, momenteel te bewonderen is in
“midzomernachtdroom” van het nationale toneel. Afgelopen vrijdag was de
première
in de stadsschouwburg Den Haag en binnenkort gaat ze op tournee.
Henk IJsselsteijn.