.
Mimicri deed zondag 14 april in Theater Warenar eens iets anders dan gebruikelijk: een toneelstuk voor kinderen, onder regie van Mimicri’s eigen Cocky van Rooden.
Een stuk voor kinderen? Ja, maar – gezien de opkomst – wel voor kinderen van 5 tot 85 jaar. Want ook voor de volwassenen was het zeker de moeite waard. Het stuk mag dan wel geschreven zijn in 1981, maar (toeval of niet) het blijkt qua onderwerp nog volkomen actueel te zijn.
Het 900-jarig bestaan van een dorp zal gevierd worden. De inwoners hebben daarvoor geld gespaard en aan de notaris in bewaring gegeven. Maar als het geld gebruikt moet worden om alle festiviteiten te betalen blijkt de notaris heel andere plannen met het geld te hebben…
Tot zover niets nieuws, lees de kranten maar.
Omdat er op één middag twee voorstellingen werden gegeven benutte ik de kans om beide voorstellingen te zien. Dit bleek een goede inval te zijn.
Om te beginnen bestond het publiek in de eerste voorstelling uit meer volwassenen dan kinderen en in de tweede waren de kinderen flink in de meerderheid. Daarbij bleek dan ook dat spelen voor luidkeels “adviserende” kinderen best moeilijk kan zijn. En daar bleken de acteurs nou nét geen moeite mee te hebben.
Spetter de schilder toonde zich een ideale acteur voor een zeer jeugdig publiek, samen met zijn hulpje Spatje. En zowel Hans van Amsterdam als Hans van Netburg – beide zeer ervaren dramaspelers – leefden zich helemaal uit in hun rol als de komisch verwarde generaal Bombast (gelukkig b.d.) en de hebberige notaris. Werkelijk hilarisch waren de scènes waarin de heren met elkaar geconfronteerd werden. Daarnaast speelde Cily Banus schitterend de rol van de deftige Amalia Stoet van Haspelaere. Met name in de scènes met de generaal bleek dat zij door gebaar, mimiek en intonatie af en toe wat zwoele extra lading aan het stuk gaf. Het gelach bij die scènes kwam dan ook vooral van de volwassenen in de zaal.
Bijzonder leuk was dat aan het eind van het stuk de kinderen op het podium werden gehaald om het feest mee te vieren. En een extra toegift was dat de spelers bij de uitgang aan de kinderen een surprise uitdeelden. Bedenk daarbij dat decor, licht en geluid, en ook de figuratie prima in orde was. Dat alles resulteerde in twee zeer geslaagde voorstellingen waarop nog lang met veel plezier zal worden teruggezien.